پرنده نگری در ایران - IBW

جایگاه پرنده ی هما در ادبیات ایران هما (همای) جایگاه برجسته‌ای در ادبیات ایران زمین داشته‌است. در سروده‌های بسیاری از شاعران از هما به عنوان پرنده خوشبختی و سعادت یاد شده‌است. در ادبیات فارسی او را نماد فرّ و شکوه دانند و به شگون نیک گیرند. همچنین آمده‌است «مرغی است که او را مبارک دارند و چون پیدا شود مردم به تفأل در زیر سایهٔ او روند». نمونه‌هایی از یادکرد هما در ادبیات فارسی: همای اوج سعادت به دام ما افتد اگر تو را گذری بر مقام ما افتد (حافظ) علی ای همای رحمت تو چه آیتی خدا را که به ماسوا فکندی همه سایهٔ هما را (شهریار) همای بر همه مرغان از آن شرف دارد که استخوان خورد و جانور نیازارد (سعدی) نهاده ز هر چیز گنجی به جای فگنده بَرو سایه پر همای (فردوسی) تو فرّ همایی و زیبای گاهتو تاج کیانی و پشت سپاه (فردوسی)همای سپهری بگسترد پرهمی بر سرش داشت سایه ز فر (فردوسی)تا نبود چون همای فرخ کرکسهمچو نباشد به شبه باز خشین پند (فرخی)کس نیاید به زیر سایهٔ بومور همای از جهان شود معدوم (سعدی)همای گو مفکن سایهٔ شرف هرگزبر آن دیار که طوطی کم از زغن باشد (حافظ)تا همایم خوانده‌ای در کام دلهرنواله استخوان می‌آیدم (خاقانی)فرّ همای ملکی داشتیاوج هوای فلکی داشتی (نظامی)چون تو همایی شرف کار باشکم خور و کم گوی و کم آزار باش (نظامی) نقش این پرنده در کنده کاریها و برخی از سر ستون‌های پارسه(تخت جمشید) نیز پیداست. هواپیمایی ملی ایران با بکارگیری ایهام نام هما و نیز نماد هما به بهترین شکل چه به در تعبیر پرنده سعادت و چه در استفاده از حروف کوتاه شده برای نامش این باور فرهنگ عامه را با فعالیت تجاری خود پیوند زده بود. در نشان کنونی باشگاه فوتبال پرسپولیس هم نمادی از سر این پرنده به کار گرفته شده‌است. این پرنده نماد استان قزوین است