پرنده نگری در ایران - IBW

درود بر جناب فرهادی عزیز
با این تصویری که خودتون گذاشتید و رنگ پرها هم بهتر دیده میشه، به نظرتون اون تصویر آقای غلامی نالابغ نیست؟
من باهاتون موافقم که حدود دوساله هست.
ولی آیا یک شاهین دوساله در طبیعت جفت آوری میکنه؟
مدت مجرد گذرونی پرنده ها بعد از جدا شدن از والدین تو تعیین زمان بلوغ خیلی تاثیرگذاره که کمتر به اون توجه میشه و در گونه های مختلف هم کاملا متفاوت هست

سلام خدمت شما بزرگوار
البته منظور من از نابالغ نبودن همون رنگ پر و بال جوجگی بود، ولی در مورد بلوغی که به معنای جوجه آوری باشه، در شاهین های کوچک مثل دلیجه جوجه آوری در سال دوم متداوله و خودم دیدم. اما در شاهینهای بزرگتر مثل بالابان و شاهین، در طبیعت من اطلاعی ندارم و نمیدونم مطالعه شده یا نه. ولی در اسارت از منبع موثق شنیدم که هم در شاهین و هم بالابان البته جنس ماده، در سال دوم تمایل به جفتگیری و بروز حرکات ویژه جفتگیری دیده شده.

بسیار عالی از اطلاعات مفیدتون
توی شاهینها پرنده های ماده زودتر آماده میشن برای جفت یابی
در مورد اون عکس من کاملا با شما موافقم که نره حدود دوساله هست ولی به نظرم همچنان تا سال آینده مجرد خواهد موند و باز هم رنگ بدن طوسی تر میشه
اگر از سن بالغ شده این پرنده هم تصویری دارید با ما به اشتراک بزارید
من این جور گپ و گفتها رو خیلی دوست دارم، لابلاش مطالب مفید دوستان رو یاد میگیریم

متاسفانه بعد از این عکسها عکس جدیدتری از این پرنده ندارم.ناگفته نماند که در شاهین تنوع رنگ دیده میشه.شاهینهایی با همین طراحی به رنگهای سرخ، زرد و سیاه دیدم. منظورم از رنگ اینه که مثلا همین پرنده رو با فیلترهای زرد و سرخ و سیاه ببینید. البته نه به تنوع رنگی که مثلا در سارگپه پابلند میبینیم ولی باز هم میشه گفت تنوع رنگ.برای درک بهتر باید چندتا پرنده رو از نزدیک و کنار هم دید تا تفاوتشون احساس بشه. همین امسال دوستی دوتا جوجه دلیجه به من داد که از یک آشیانه گرفته شده بودند. به وضوح اختلاف رنگ داشتند.هم در اندازه خالها و هم در رنگ. یکی خیلی به قرمزی میزد و یکی به سیاهی. تحویل محیط زیست دادم و متاسفانه یادم رفت ازشون عکس بگیرم. اگر عکسی از دو پرنده کنار هم داشتم مثال خوبی برای این مطلب میشد.

بله تنوع رنگ میتونه وجود داشته باشه
جوجه های تولید شده در طبیت هستند و یا نتیجه آمیزش توسط انسان؟


دقیقا این تغییرات مانند انسانها در سایر موجودات هم وجود داره و ریشه ژنتیکی داره


میزان تولید رنگدانه ها در بدن تمام موجودات میتونه یکی از مهمترین عوامل باشه.
آلبومین نوعی پروتئین موجود در خون هست که باعث سفیدی میشه. وقتی میزان این ماده از حد مجاز خود بیشتر بشه، جلوی تولید رنگدانه های موجود در بدن رو میگیره و در مورد پرنده ها منجر به سفید شدن پرها میشه که معمولا میگن پرنده بیماری آلبومینوری یا آلبومین داره
ملانین هم ماده ای دیگه هست که تولید رنگ سیاه میکنه، دقیقا برعکس آلبومین عمل میکنه و پرهای پرنده رو سیاه میکنه که معمولا میگن پرنده دچار بیماری ملانستیک هست.
حالا بسته به کم یا زیاد بودن این دو ماده ممکنه در دوتا جوجه از یک لانه تفاوت رنگی رو شاهد باشیم.

بله منظورم پرنده هایی بود که در طبیعت به دنیا اومدن و بزرگ شدن.میدونید که متاسفانه در ایران بر خلاف خیلی از جاهای دنیا به دلیل ممنوعیت نگه داری پرندگان شکاری و تربیت اونها تا الان امکان اینکه کسی از شکاری ها جوجه بگیره وجود نداشته و تنها کاری که درباره شکاری ها در ایران انجام میشه اینه که یک عده سودجو این پرندگان باشکوه رو به قصد فروش به اعراب صید میکنن. تعدادی در این فرایند تلف میشن، تعدادی رو محیط زیست میگیره و اونها هم تلف میشند حتی اونهایی که به خیال ما رهاسازی میشند هم از بین میرن.تعدادی هم به دست اعراب میرسند که سرنوشت اونها هم در نهایت همینه چون اعراب بر خلاف اونچیزی که اغلب مردم فکر میکنن پرنده رو با گرسنگی دادن و لاغر کردن وادار به تعقیب شکار و موندن میکنند و حتی زحمت تولک بردن پرنده رو نمیکشند و بعد از فصل شکار پرنده از بین میره. در حالیکه در کشورهای اروپایی و امریکا علاقه مندان به این پرندگان با تکثیر مصنوعی، درمان پرنده های اسیب دیده و مطالعه علمی بر روی انها به بقای اونها کمک میکنن.
معنیه سه تا شکلک آخر رو که در رابطه با محیط زیست بود نفهمیدم جناب پرستگاری بزرگوار.

اولیش خوشحاله که تحویل محیط زیست داده شدن که البته با این کامنت جدید گویا اینطور که فرمودید اونجا هم برای پرنده ها خیل امیدوار کننده نیست.
دوتا اخری هم در مورد فراموشی جهت تهیه عکس بود.

نمیدونم اینجا جاش هست که راجع به این مساله صحبت کنیم یا نه.ولی شکاری هایی که تحویل محیط زیست میشن در بهترین حالتش تبدیل به پرنده هایی میشن که فقط قابلیت پرواز دارند و رها میشن. حالا چه فصلی رها میشن، در چه محلی رها میشن و آیا بعد از رها سازی قادر به شکار هستند یا نه بحثی مفصل و علمیه.ولی یک مثال میزنم: من تا حالا چند بار چکاوک کاکلی با یک پا در طبیعت دیدم. حتی دیدم که جوجه هم داشته.ولی آیا تابحال کسی یک پرنده شکاری حتی با یک انگشت شکسته در طبیعت دیده؟؟ اینها خیلی حساس هستند و اگر 5 درصد از ابزار شکارشون رو از دست بدن در این طبیعتی که ما نهایت ضربه رو به شکارهای اونها زدیم و در رقابت شدیدی که بر سر قلمرو و شکار بین اونها وجود داره، قطعا از بین میرن.ولی متاسفانه رها سازی الان یعنی فقط پرنده پرواز کنه و بره. اساسا شاهینی که بوسیله صیاد صید شده چون درحال شکار گرفتار شده اگر سریع رها سازی بشه به خاطر هوش بالایی که داره تا چند روز به سمت هیچ طعمه ای حمله نمیکنه و از سایه خودش هم میترسه تا بعلت ضعف یا بمیره یا توسط شکاری قویتر از بین بره. اگر هم بعد از مدتی رها بشه هم از زمانبندی مهاجرت عقب میمونه هم چون از انسان غذا گرفته اون قابلیت ری اکشن به موقع خودش رو از دست داده و باز هم در زمان و مکان نامناسب با حالتی روانی نامناسب محکوم به از بین رفتنه.